Een opening in De aard van de jeugd
"Waarom zijn jongeren niet meer betrokken bij onze hedendaagse uitdagingen?" Wat is het specifiek aan de jeugd dat ons scheidt van onze omgeving? Zowel ikzelf als andere leden van Over naar de jeugd hebben nagedacht over het antwoord op deze ingewikkelde kwestie. Door een blik te werpen op de aard van de jeugd, denk ik dat we misschien enkele oplossingen kunnen bedenken voor deze gelaagde puzzel en de toekomstige generaties kunnen voorbereiden op het aanvaarden van persoonlijke verantwoordelijkheid. Dus, doe me een plezier en laat ons mijn hypotheses analyseren.
Wij zijn het centrum van ons eigen universum
Ik hoor voortdurend dat jonge mensen zoals wij ons voortdurend afvragen wat onze identiteit is. Wie zijn wij? Wat is de zin van ons leven? Waar horen we thuis? Wat deze gedachten allemaal gemeen hebben, ben jij.
Jij door het leven gaan en de dingen zien door je ogen, heb je geen keus in deze kwestie. Je kunt geen "Freaky Friday" doen en een dag in het lichaam of de geest van een ander doorbrengen; je zult de wereld alleen ervaren door je perspectief en perceptie, je cognitie en bewustzijn. Wij kunnen niet anders dan het centrum van ons eigen universum zijn; dat is alles wat wij kennen. Hierdoor lijken we te vergeten dat er een wereld buiten onszelf bestaat. Wij beginnen te denken, en dus te handelen, alsof het enige dat telt datgene is wat zich in onze onmiddellijke leefwereld afspeelt.
Egocentrisch versus genotzuchtig
Ik zou graag onderscheid willen maken tussen de termen "zelfingenomen" en "egocentrisch". Als ik iets hoorde als "je bent egocentrisch" van iemand, kreeg ik altijd een kuil in mijn maag, maar ik geloofde dat de uitspraak "zet jezelf op de eerste plaats" steek hield; net als bij veiligheidsrichtlijnen van een luchtvaartmaatschappij, als je je eigen zuurstofmasker niet op de eerste plaats zet, hoe kun je dan een ander helpen die van hem op te zetten? Zo leidde ik af dat er een positieve kant zit aan egocentrisch zijn. Het belangrijkste verschil tussen "egocentrisch" en "genotzuchtig" zijn, is dat niemand op een duurzame manier kan ontsnappen aan egocentrisme; noch wij jongvolwassenen, noch volwaardige volwassenen.
Zelfingenomenheid is echter een populaire praktijk die vaak met de jeugd wordt geassocieerd. Ik zeg "gewoonte" omdat het iets is waar we voor kunnen kiezen. Jongeren geven liever toe aan hun eigen oordelen, vooroordelen en impulsen, dan twee keer na te denken over de alternatieve opties of gevolgen die daarop volgen. Waar zij raad zouden kunnen zoeken in hun thuis, hun ziel en hun geschiedenis, wenden zij zich in plaats daarvan tot maatschappelijke idolen die net zo verloren zijn als zijzelf. Waar zij vragen zouden kunnen stellen over het wie, wat, waar, wanneer, waarom en hoe om hen heen, worden zij geleid tot apathie voor het gemak, en de misvatting dat zij geen keus hebben.
De verantwoordelijkheid ligt niet alleen bij de jeugd. Wij leven en participeren in een maatschappij die ons dwingt onze vitaliteit te verspillen; een maatschappij die onze kwetsbaarheid als beïnvloedbare en vindingrijke wezens uitbuit om ons te vormen tot winstgevende pionnen op een schaakbord. Zij keert ons af van integriteit om haar frauduleuze ondernemingsversie van Koning van de Berg te spelen, en stuurt ons weg van het stichten van een gezin om ons in te lijven in haar verleidelijk syndicaat. Als klap op de vuurpijl verzekert het ons vervolgens dat we jong zijn en daarom niet alle verantwoordelijkheid hoeven te dragen voor onze beslissingen en daden.
We worden door ons oude limbische systeem van de hersenen gelokt via dopamine feedback loops via de apps die we gebruiken, de sites die we lezen, het onderwijs dat we krijgen. Onze egocentrisme is onontkoombaar en praktisch, maar onze zelfverwennerij wordt als onkruid gekweekt door onze omgeving en slecht beheerd door ons eigen gebrek aan bewustzijn.
De Frontale Kwab Bijdrage
De frontale kwab is het meest recent geëvolueerde deel van de neocortex van onze hersenen. Het is verantwoordelijk voor onze besluitvorming, denken, planning, zelfbeheersing, welke perspectieven we aannemen, enzovoort. De frontale kwab beslaat ongeveer 7% van het hersenvolume van een hond, maar 35% van dat van een mens.
Weet je dat de frontale kwab niet volledig ontwikkeld is tot ongeveer 25 jaar? Een deel van ons cognitieve proces is nog in ontwikkeling! Dit wil niet zeggen dat we allemaal een diepe zucht van verlichting moeten slaken, onze voeten achterover moeten leunen en moeten drinken uit de beker van een vals gevoel van veiligheid, omdat de fout van onze zwakheden in onze hersenen ligt. Dit is eerder om aan te geven dat er nog veel te leren valt over wat we zijn, samen met het voortdurende onderhandelingsproces over wie we zijn. We hebben nog steeds zelf-soevereiniteit, wat inhoudt dat we verantwoordelijkheid nemen voor onze daden en verantwoordelijk zijn voor onze beslissingen. Persoonlijk denk ik niet dat we onszelf ooit volledig zullen begrijpen, en ik hoop dat we dat ook nooit zullen doen; want, vanuit een optimistisch perspectief, betekent dit dat we blijven veranderen en evolueren.
De Zelf Oplossingen
Om echt een antwoord te kunnen geven op de vraag waarom jongeren niet meer betrokken zijn bij onze hedendaagse uitdagingen, moeten we door dat labyrint reizen van wie, wat, waar, wanneer, waarom en hoe we zijn. Introspectie is geen gemakkelijke onderneming. Vaak brengen we aspecten van onszelf aan het licht waarvan we wensten dat ze verborgen waren gebleven; we zien zelden een van onze gouden medailles totdat we eerst boos al onze deelnemingslinten hebben rondgegooid. Het kan eeuwig en zinloos aanvoelen. Zoals ik het zie, maakt niet uit waar je gaat, er jij die zich uitstrekt over je hele leven, dus geen betere persoon om je recht te zetten, dan jij.
"De jeugd is de toekomst" is een anekdote die vaak naar mijn generatie wordt geslingerd. Duh! Wij zijn jonger dan jullie. Als lid van deze demografische groep denk ik niet dat we daar goed op voorbereid zijn. Onze samenleving is de laatste decennia over het algemeen steeds narcistischer geworden. Het gebrek aan specifieke aandacht van mijn demografie samen met de mensheid, heeft ervoor gezorgd dat de toestand van de mensheid is afgegleden en heeft, eerlijk gezegd, geleid tot collectief lijden. We zijn minder verbonden met onze geschiedenis dan we ooit zijn geweest. Zelfs degenen die slechts een generatie vóór ons kwamen, lijken een melkwegstelsel ver weg te zijn, ondanks het feit dat zij voortdurend hun handen naar beneden uitstaken om ons op hun schouders te helpen.
Hosea 4:6
"Bij gebrek aan kennis werd mijn volk vernietigd" is een juk waar vorige generaties zwaar onder gebukt zijn gegaan. Dit gebrek aan kennis leidt tot het herhalen van de cyclische aard van het loskoppelen van de werkelijkheid die we nu doen. Er is altijd een oorlog geweest op een bepaald slagveld dat voor elke generatie laat was om veroverd te worden; dat is hoe we als soort in de eerste plaats in deze toestand terecht zijn gekomen. Het gebrek aan kritisch denken van elke generatie met betrekking tot hun onopgeloste uitdagingen uit het verleden, leidt tot domino-achtige ongelukken.
Wij kennen onszelf niet, laat staan onze omgeving. Hoe kunnen we van de jeugd verwachten dat ze betrokken is bij de toekomst als ze nu niet eens betrokken is? Met onze frontale kwabben die nog niet volledig ontwikkeld zijn, een maatschappelijke structuur die onze fundamentele evolutionaire instincten uitbuit door middel van marketing en gemanipuleerd onderwijs, en het gebrek aan zelfbewustzijn over wat onze hersenen en ons lichaam doen, vallen we in een labyrint van spiegels: voortdurend onzeker over wanneer of waar onze voeten de grond zullen raken, met niets dat erop wijst dat er een wereld buiten onszelf bestaat.
"Niet allen die dwalen zijn verloren."
~ J.R.R. Tolkien
Is het allemaal de moeite waard? Zijn we het punt gepasseerd waarop er geen weg meer terug is? Om deze vragen te beantwoorden, richtte ik mijn blik op mijn ouders. Ze zijn twee keer zo oud als ik, hun frontale kwabben zijn al lang niet meer volledig ontwikkeld, en ze zijn pas de laatste paar jaar "ontwakende wonderen" geworden, zoals Russell Brand zo welsprekend verwoordt. Zij brachten, zoals zo velen, hun schijnbaar oneindige jeugd door met dansen alsof de tijd geen constante was. Pas op latere leeftijd beseften zij dat het verstandiger zou zijn de tijd te nemen en te zwaaien. Velen van onze voorgangers hebben hun lessen geleerd en proberen nu hun doorgewinterde ervaringen te delen met ons, de nieuwelingen. Sommigen proberen nog steeds hun verhouding mislukkingen-successen gelijk te trekken, waarvan wij allen de gevolgen dragen.
Deze feilbare meester-ambachtslieden van ons zijn er nog steeds om getuige van te zijn, om nagevolgd te worden en om aandacht aan te schenken. Velen waren laatbloeiers, maakten hun fouten, en bleven toch kritisch nadenken. Zij hadden, en hebben nog steeds, hoop. Zo kunnen ook wij, en degenen die na ons komen.
Dit is geen minachting voor jeugdigheid. Jeugdigheid is de eigenschap van onzeker en onvolledig zijn, wat ik iedereen zou aanraden in Over naar de jeugd is; daar is hoop in te vinden. Hoop omdat er potentieel is, en niets is hoopvoller dan potentieel. Dit is een oproep. Een oproep tot zelfontdekking, tot openheid naar anderen, tot bewustwording van de wereld, en bovenal, de nederigheid om de dwaas te spelen.
Co-hosts Bret Weinstein en Heather Heying van de DarkHorse podcast, die beiden doctorandus zijn in de evolutionaire biologie, graag de uitdrukking "welkom in complexe systemen" gebruiken. Mensen, individuen, gemeenschappen, de mensheid, we zijn ingewikkeld. Punt uit. Voeg daar de jeugdfactor, de frontale kwabfactor, de rook en spiegels van de maatschappijfactor, en de onderdrukking van de familiale verbondenheidfactor aan toe.
Onze taak vanaf nu is om de lading voor ons op te pikken die jezelf. Begrijpen jezelf. Streven naar jezelf. Dit streven moet uw hele leven en alle nobele inspanningen in beslag nemen, zoals het zeker ook het mijne zal doen; alles wat minder is, moet als een dwaze poging worden beschouwd. Patronen en neigingen gezien door de wereld en van binnenuit individuen, zullen altijd gedistilleerd worden door de hersenen en de geest van jezelf. Als het niet nu is, wanneer dan? Als jij het niet bent, wie dan wel? Het antwoord op de vraag "waarom zijn jongeren niet meer betrokken bij onze hedendaagse uitdagingen?" wordt ontdekt waar veel andere antwoorden te vinden zijn: binnenin.
Reik uit! Reageer en laat me weten wat je gedachten waren! Als je van mijn werk genoten hebt, kun je meer van mij vinden op Madamei Studio's.
Eén reactie
Fantastisch! Wow, mijn frontale kwab pulseert, bedankt Madison. Ik hou ook van de manier waarop je het eindigde "Het antwoord op "waarom zijn jonge mensen niet meer betrokken bij onze hedendaagse uitdagingen?" wordt ontdekt waar veel anders kan worden gevonden; binnenin." Heerlijk om te lezen, dank je wel dat je dit met de wereld deelt! 🙂